o Tobie IV

Gdy ją przytulał, nic nie miało dla nich znaczenia. Uwielbiała, kiedy w tym szczególnym momencie orkiestra jej uczuć odgrywała symfonię w piersiach, a On był jej najlepszym dyrygentem. Wtedy nic nie miało znaczenia i nic jej nie obchodziło. Chciała tak stać i tulić się w jego ramiona, bo tylko w nich czuła się naprawdę bezpieczna. Nie przeszkadzała jej nawet szorstkość jego koszuli, czy jego nowy zegarek, który dostał od niej w prezencie. Najważniejsze było to, że przyjechał do niej, że wysiedział w busie 5 godzin i przyjechał właśnie do niej. Poświęcił dla niej cały swój weekend, który jak wiadomo, dla niektórych studentów jest pracowity. Jego to nie obchodziło. Musiał się z Nią spotkać, porozmawiać i tak po prostu na Nią spojrzeć. Brakowało mu miękkości jej ciemnych, falowanych włosów, jej zapachu, którym zawsze przesiąkała jego koszula. Ich wspólne chwile zawsze były pełne radości, wyrozumiałości i wszechogarniającego stada motyli, które wyfruwały z ich serc i wypełniały miejsce, w którym się spotykali. Ich relacja była piękna i zaskakująco trwała, ponieważ bardzo długo na siebie czekali. Ona była mu wdzięczna, że to właśnie ją wybrał, a On dziękował losowi, że w tym szczególnym momencie swojego życia spotkał właśnie ją.