o Tobie XV

Usiadła przy biurku, postawiła kubek z parującą herbatą obok i stwierdziła, że musi do niego napisać. Wzięła kartkę, pióro i zaczęła starannie stawiać kolejne litery:

Kochany mój,

mam na uwadze, że teraz jesteś daleko i masz dużo spraw na głowie i za wiele rzeczy jesteś odpowiedzialny, ale mam też nadzieję, że to, co do mnie czujesz nie osłabło w skutek braku czasu i natłoku obowiązków. Proszę Cię o odpowiedź na ten list, na to moje wołanie do Ciebie. Zapewnij mnie, że wszystko będzie dobrze, że jutro rano obudzę się i uśmiechnę, wstanę bez problemu i pójdę walczyć o moje, o nasze wspólne marzenia. Proszę Cię, zapewnij mnie, że już za niedługo do mnie wrócisz i że tęsknisz tak samo jak ja.

Poniżej przesyłam Ci pewien bardzo bliski mi tekst. Chciałabym, abyś miał pewność, że moje serce nadal na Ciebie czeka.

Miłość cierpliwa jest,

łaskawa jest.

Miłość nie zazdrości,

nie szuka poklasku,

nie unosi się pychą;

nie dopuszcza się bezwstydu,

nie szuka swego,

nie unosi się gniewem,

nie pamięta złego;

nie cieszy się z niesprawiedliwości,

lecz współweseli się z prawdą.

Wszystko znosi,

wszystkiemu wierzy,

we wszystkim pokłada nadzieję,

wszystko przetrzyma.

Miłość nigdy nie ustaje.

Jeśli Ty również na mnie czekasz, w miejsce słowa „Miłość” wstaw swoje imię i odeślij mi ten tekst. Tym małym gestem rozpogodzisz moje pochmurne dni.

Kocham Cię i wierzę w Ciebie,

Twoja.

Pisząc ostatnie słowa, zauważyła, że malutka łezka przemknęła niepostrzeżenie po jej policzku i kropka, którą przed chwilką postawiła, przybrała formę malutkiego kleksa. W tym momencie zrobiło się jej jakby lżej na sercu i od tej pory mogła dalej na niego czekać, ufać Mu i mieć nadzieję, że On ma już dość tej tęsknoty, tak samo jak ona ma dość samotnych wieczorów i milczących telefonów.