do Ciebie XVIII

Kochany mój,

odpowiedz mi na pytanie: pomidorowa czy brokułowa?

A tak bardziej poważnie to czuję się jakoś nijak, tak jakbym była bardzo zmęczona, czasami poirytowana albo zniesmaczona. Nie wiem dlaczego tak się dzieje, ale uwierz mi na słowo, że staram się z tym walczyć. Na przykład: dzisiaj na nowo odkryłam pewnego polonistę, który przez swoje zacięcie lingwistyczne chciał nad wyraz szokować swoimi „literowymi dziećmi”. Ale wiesz... mam wrażenie, że to nawet troszeczkę pasuje do mojej obecnej sytuacji. A z resztą, co ja będę dalej się produkować :) Sam zobacz i wesprzyj mnie swoim dobrym słowem:

(...) pójdę do nieba -

      gdzie się nic nie czuje,

      gdzie od początku byłem, zanim byłem,

      gdzie już do końca będę, gdy nie będę,

      tam - radość nie do opisania.

. . . . . . . . . . . . . .

To wszystko.

M. B.

Jakoś mi tak źle i troszkę ponuro, więc na dzisiaj skończę. Ale chciałabym Cię prosić, żebyś dał mi znać, co u Ciebie słychać i czy jest Ci dobrze tam, gdzie teraz jesteś. Uśmiechnij się do mnie od serca i pożycz choć odrobinę Twojego optymizmu.

Zostań zdrowy i bądź szczęśliwy,

Twoja - Ona.

P. S. Wystarczy, byś był, nic więcej, tylko byś był...