do Ciebie XXIX

Kochany mój,

kolejny pochmurny dzień dobiega końca, a ja nadal tak bardzo za Tobą tęsknię. Na szczęście nie ma dwóch takich samych dni. Cieszę się, że mam co robić, że mogę się rozwijać, przemierzać kolejne uliczki z aparatem w ręku, szukając Twoje twarzy w ich zakamarkach. Sama nie wiem dlaczego, ale w moim sercu, z dania na dzień coraz mocniej, rodzi się nadzieja i wiara w to, że spotkam Cię za rogiem. Może to naiwne, dziecięce czekanie, ale dodaje mi sił.

Kochany, ponoć Miłość rodzi w nas siłę, alby trwać. Dlatego proszę Cię, szukaj Jej, zabiegaj o Nią i żyj Nią. Daj się Jej obudzić, porwać i w Niej zatracić. Bo tylko Ona potrafi rozgrzać serca prawdziwym ciepłem, tylko Ona potrafi sprawić, że dwoje całkiem obcych dla siebie osób staje się jednością. Nie bój się Jej, czerp z Niej tyle, ile będziesz mógł zmieścić w ramionach i nieś Ją w sercu dalej. Jestem przekonana, że poruszysz Nią góry, gdy w ten czas, zbudzony ze snu Jej ujrzysz twarz.

Kochany, chłoń Miłość całym sobą, piją Ją sercem i duszą, i nieś Ją wszędzie, dokąd tylko się udasz, aby każdy, kogo spotkasz, mógł poczuć Jej ciepło.

Nie bój się mówić, że kochasz, że tęsknisz, że pragniesz i… że czekasz.

Śpij dobrze,

Twoja – Ona