Dwoje różnych ludzi, dwa
różne światy i dwa różne spojrzenia. Jeden Most, który łączy dwa serca, które
nie potrafią bez siebie żyć. Kiedy jednego nie ma obok, drugiemu czegoś
brakuje, czuje się nieswojo i niepewnie. Zaskakujące jest to, jak dwie
sprzeczności potrafią złączyć się w jedną harmonijną całość, która wygrywa
najpiękniejszą melodię życia; jak dwa serca potrafią tęsknić i pożądać siebie
nawzajem. Zaskakujące jest również to, że ten scalający Most ma moc przezwyciężyć
każdy problem, który wyrasta na wspólnej drodze. Ten Most jest radością serca i
nadzieją jutra, jest spokojem rozlewanym w duszy i życiodajnym tchnieniem,
które napędza do działania.
Nagle otworzyła oczy i
zbeształa się za chwilę rozkojarzenia. Siedziała nad notatkami i starała
się wchłonąć literka po literce, sylaba po sylabie treści, które miała starannie
zapisane ładnym charakterem pisma. Myśl, że ten ładny charakter pisma, to
jedyna rzecz, która wyszła jej w życiu, napełniła jej serce goryczą i rozpaczą
bezradności.
ładny charakter pisma i to wszystko??? czy aby na pewno?? śmiem się nie zgodzić:)) buziaki :)
OdpowiedzUsuńhmm... nie wiem... to jest tak ładne... po prostu nie wiem co napisać...
OdpowiedzUsuń